Een dag om nooit te vergeten!

22 maart 2016. Deze morgen trek ik m'n raam open, de zon schijnt, vogels fluiten, er hangt dauw over de weilanden, het heeft me een echt gelukkig gevoel! ' Ik denk bij mezelf 'wat kan het leven toch mooi zijn'!

Tot ik nog geen uur later het verschrikkelijke nieuws hoor op de radio, 'waaaaaaatttt?! M'n hart word gevuld met verdriet en ongeloof. M'n gedachten gaan uit naar de getroffen families, het zal altijd wel iemands man, vrouw, kind of familielid zijn. Ondertussen vult Instagram en Facebook zich met berichten met hetzelfde ongeloof. Sommigen richten zich tot de politici, anderen uiten hun verdriet en bezorgdheid nog anderen laten weten dat ze in veiligheid zijn, profielfoto's veranderen van een lach naar een traan. 22 maart 2016 het word een dag om nooit meer te vergeten. Precies één week geleden vierden wij feest, m'n kleine jongen werd vijf jaar. Vijf jaar al!

Vandaag geen feest zoals een week geleden maar met een krop in de keel en een verdrietig hart kijk ik naar de kaders in onze living waar ik m'n zorgeloze kinderen zie en vraag ik me zoals zoveel mama's vandaag af, waarom ik absoluut kinderen wou? Welke toekomst gaan die vijf en acht jarige schatten van me tegemoet? Dit is een gevoel dat ik nog soms heb bij ernstige gebeurtenissen. Gelukkig verdwijnt die angst vrij snel en ben ik zo gelukkig dat ik die 2 schatten heb. Ik haal ze van school, geef ze een dikke knuffel en overlaad ik ze met veel liefde want liefde is wat we nodig hebben! 'Love each other'!

# Life Your Life !!