I will miss you little big fighter ...

#Throwback naar juni 2016, naar de drie weken dat ik toen in Pellenberg was. Je weet wel ik schreef er hier al eens over dat het best wel mee viel om als volwassene op de kinderafdeling te liggen. Aangezien mijn leeftijd had ik niet alleen een goed contact met de kinderen maar ook met hun mama's die meestal rond mijn leeftijd waren. Zo leerde ik ook Noor en haar mama kennen. Noor een vrolijke meid van acht, was in Pellenberg om te leren stappen met haar prothese. Ik weet nog dat ik onder de indruk was van hoe volwassen en spontaan ze sprak over haar ziekte. Over haar beentje die geamputeerd werd, over haar longen die ook niet zo goed waren en over de chemo en behandelingen die ze kreeg. De mama vertelde dat alles een jaar geleden begon met een pijnlijke knie. Het greep me aan en ik kon het moeilijk los laten. Ik had zoveel bewondering voor dat kind, ze was ondanks alles de vrolijkheid zelve. Toen ik haar op een dag vroeg of ik m'n trekzak eens moest uithalen was ze razend enthousiast, ik zie ze nog naast me zitten 'vrolijke vrienden' ze zong uit volle borst en vijf liedjes verder was ze nog altijd even enthousiast aan het mee zingen. Een paar dagen later vroeg ze me of ik 'Johny Turbo' kende en of ik dat niet kon spelen op m'n trekzak? Johny Turbo ik had er nog van gehoord maar eerlijk ik kende zijn liedjes eigenlijk niet. Ik gaf haar m'n Iphone 'zoek eens je lievelingsliedje zei ik', haar vingertjes tikten naarstig weg en weer. Toen ze verschillende liedjes zag verschijnen op YouTube begonnen haar oogjes te fonkelen, het was moeilijk kiezen want ze hoorde ze eigenlijk allemaal graag. 'Ooohhh Margrietje' zei ze, waarop ze op play duwde. Er volgde een intro met accordeon, ondertussen zette Noor haar een beetje rechter en begon ze vol overgave te zingen ... 'in een kizzig kaffee, me ne veule wc e nen trap zoender leuninge an ...' Het was z.a.l.i.g, de tekst helemaal vanbuiten om nog maar te zwijgen van haar enthousiasme en hoe ze het bracht, weg en weer wippend in haar rolstoel, af en toe haar vinger in de lucht om de tekst duidelijk te maken, en haar oogjes die boekdelen spraken. M'n papa en ik horen dat graag, waarop de mama een beetje verlegen reageerde vanwege de tekst. Johny Turbo, ik leerde hem kennen door een vechter van een meid.

Lieve lieve Noor, wat ben ik blij dat ik je mocht leren kennen. Jouw optimisme, jouw vrolijkheid, jouw liefde, het zal me altijd bij blijven. Je bent ongetwijfeld één van de mooiste sterren aan de hemel... I will miss you little big fighter ... <3 <3 <3

Lieve mama, papa en kleine broer van Noor, woorden schieten me tekort, heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jullie ...

#Enjoy Your Life !!