Wie mij een beetje kent weet dat ik graag 'zelfstandig' ben. Liefst niet te veel hulp om niet te zeggen geen hulp. 'Doen gelijk een ander' zoals ik in m'n laatste post schreef. Miste je m'n blog over 'doen gelijk een ander' lees hem dan zeker nog eens hier. Ik ken actieve rolstoelers die daar geen moeite mee hebben om afhankelijk te zijn. Mensen die zich zelf kunnen voortduwen die zich gewillig laten voortduwen in hun rolstoel, mensen die zelf hun boodschappen zouden kunnen doen die laten hun boodschappen doen en die iedere keer als ze ergens gaan iemand mee hebben om hen te helpen. Ik kan het niet helpen maar ik heb echt niet graag hulp en ik heb niet graag constant iemand in m'n buurt. M'n rolstoel in en uit m'n auto laden, balanceren op twee wielen, op en van een borduur springen, ik ben redelijk behendig met m'n rolstoel dat zorgt er natuurlijk ook wel voor dat ik kan zelfstandig
zijn. Als ik ergens kan van genieten is het dit, als het in m'n gedacht schiet gewoon in m'n auto springen en 'gaan' en 'staan' waar ik wil. Wow ik kies er de toepasselijkste woordspeling uit, in m'n auto SPRINGEN, en GAAN en STAAN waar ik wil halleluja !!
Om nog zelfstandiger te kunnen zijn schafte ik me een freewheel aan. Een freewheel is een groter wiel dat je van voor op je rolstoel kan bevestigen. Met dit wiel kun je meer 'offroad' gaan. Lees: over kasseien, door gras, door kiezels of op wat ruwer terrein. Het grote wiel vervangt de twee kleine voor wieltjes van m'n rolstoel waardoor je veel stabieler staat.
Het gebeurde al meer dan eens dat ik tijdens het shoppen in Ieper in het putje van een ontbrekende kassei bleef steken met een wieltje en dat ik met rolstoel en al omviel. Voor wie dacht dat stappen op stiletto's over kasseien moeilijk was, met een rolstoel op kasseien is niet gemakkelijker. En yep dan aanvaard ik ook wel de hulp van iemand om weer recht te geraken :o). Op Instagram volg ik veel actieve rolstoelers, op dit kanaal leerde ik nieuwe mensen kennen, véél mensen, maar op instagram leerde ik ook al veel dingen kennen, je kent het wel zo van 'moh! bestaat dat?' of 'amai dat ziet er praktisch uit'.
Want ik moet toegeven ik ben iemand die nooit mee is met een hype. Als ik plots ontdek 'amai dat is hip' dan is de rage al bijna gedaan of is er al lang een andere versie van gefabriceerd. Vorige lente ontdekte ik het snufje in rolstoelenland namelijk de Smartdrive. De smartdrive is een hulpmotor die je van achter op je rolstoel kan bevestigen.
Met de pushtrekker armband die via bluetooth in verbinding staat kun je de hulpmotor activeren. Het zag er echt intressant uit. Handig, compact en modern, dus begon ik te googelen en filmpjes te bekijken van mensen die de smartdrive gebruikten. Ik vroeg aan de thuiszorg winkel van Ieper of ze een demo hadden dat ik eens mocht testen. Na een dag was ik helemaal verkocht aan dat ding. Het was gewoon de ideale oplossing. Door m'n aanhoudende reuma en m'n spasticiteit in m'n armen en handen kan ik me sommige dagen haast niet voortduwen in m'n rolstoel door de hevige pijnen. Dus zo'n hulpmotor zou een grote hulp voor me zijn. Wat voor mij interessant is, is dat je het kan gebruiken als je het nodig hebt. Je kan gewoon actief blijven rijden, heb je een slechte en pijnlijke dag of ben je gewoon eens lui ;o), hang je Smartdrive er aan en je bent weg. Tijdens die test week verlegde ik m'n grenzen, gewapend met de Smartdrive en m'n freewheel trok ik het bos in met m'n twee kinderen en ik reed een enorme grashelling op in de Palingbeek. Zalig dat ik gewoon overal mee kon en zelfs een spurtje kon doen met m'n kinderen. Na de test week bleef ik maar denken aan die Smartdrive, dat is natuurlijk het nadeel aan iets testen, als je er super content over bent dat je het dan moet terug geven. Aangezien zo'n hulpmotor een 'luxe artikel' is word dit niet terug betaald zelfs niet gedeeltelijk. En ik moet zeggen de prijs is om een paar keer van te slikken. Weken verstreken en ik bleef maar denken aan hoe ik nog veel zelfstandiger kon zijn dankzij die smartdrive. Na veel nadenken en nachten wakker liggen besloot ik om m'n spaarboekje te plunderen en me toch een Smartdrive aan te schaffen. En ik moet zeggen ik heb het me nog geen seconde beklaagd. Tijdens onze reis in Italië kon ik volledig zelfstandig dorpjes bezoeken inclusief de steile straatjes en terwijl m'n lief op z'n fiets zat in Alpe d'huez kon ik op m'n eentje een berg wandeling maken dankzij m'n Smartdrive.
Voor ik m'n Smartdrive had moest ik geregeld eens de hulp inroepen van m'n twee kinderen om te duwen. Ik weet niet hoe het komt maar als mama voel ik me daar niet zo goed bij. Ze doen het nochtans met plezier maar toch, het is de mama die haar kinderen helpt en niet omgekeerd toch? In ieder geval ben ik super content met m'n smartdrive, het heeft me nog meer vrijheid en zelfstandigheid!
*Deze blog schreef ik uit eigen beweging en niet in opdracht van Smartdrive en ik werd er al zeker niet voor gesponsord.
Enjoy Your Life !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten