Vandaag een blogpost onder het motto: 'keep calm it's just a disability'. Ik had het al langer in m'n gedachten om eens te bloggen over 'hoe anders' mensen soms tegen me doen, en vooral als ik in m'n rolstoel zit. Het is soms heel grappig hoe sommige mensen 'mensen met een beperking' benaderen. Voor sommigen ben ik precies een baby van een paar maanden, ze wrijven over je hoofd en ze moeten zich waarschijnlijk nog inhouden om niet in m'n wang te knijpen en 'koeliekoeliekoelie' te zeggen. Haha! Ok, dat laatste is overdreven, maar dat van in m'n haar wrijven gebeurd regelmatig, waarschijnlijk omdat ik een stuk lager zit. Omdat ik ook perioden heb dat ik goed ben en dan ook kan stappen merk ik een duidelijk verschil, het is vooral als mensen een rolstoel zien dat ze anders beginnen doen heb ik ondervonden. Op nummer één staat: 't is ééntje die 't niet kan helpen', vooral bij de oudere mensen is een persoon met een beperking al vlug 'eentje die niet kan helpen'. Nog niet zo lang geleden had ik het nog voor, op zondag morgen, ik trek m'n koelkast open en ik kom tot de ontdekking dat ik geen boter in huis heb. Ik laad vlug m'n rolstoel in m'n auto om vlug richting de plaatselijke spar te rijden die gelukkig open is op zondag. Ik parkeer me, laad m'n rolstoel uit, waar ik al in het visier van twee oudere dames zit, ze bekijken goed hoe ik m'n rolstoel in elkaar steek en ze bewonderen precies hoe zelfstandig ik ben. Sla m'n deur toe, steek de straat over, rij op m'n twee wielen om het voetpad op te kunnen, kortom alles erop en eraan als je in een rolstoel zit. Ik kom aan de twee dames die vriendelijk goedendag zeggen, ik ben ze net gepasseerd als ze tegen elkaar fluisteren, allez ze denken dat ze fluisteren maar eigenlijk zeggen ze het luid genoeg om het goed te horen, 't is intje diet nie kut elpen' tja, ik kan het toch ook niet helpen hé dat ik het niet kan helpen! Op nummer twee ook vooral bij oudere mensen komt: 't is een ongelukkig kind'. Nochtans ik ben niet ongelukkig, écht niet ... ;o) Op nummer drie komt: 'hoe gaat het nu met haar?' Je zou verschieten hoeveel mensen die vragen aan de persoon die met me mee is, 'hoe gaat het nu met haar?' Dan denk ik hallo, ik zit hier weliswaar een stuk lager maar vraag gerust aan mij 'hoe het met me gaat'. M'n moeder heeft daar een goede oplossing voor, ze komt op m'n hoogte en ze zegt 'die mevrouw vraagt hoe het gaat met jou?' Nummer vier is een beetje gelijkaardig, als ik iets met vriendinnen ga gaan drinken, de ober die aan m'n vriendinnen vraagt: 'en wat gaat zij drinken'? Hilarisch !! Meteen goed om er een 'plat van te lachen' avond mee te starten! Op nummer vijf komen de onverwachtse 'zonder ellebogen' vragen, zoals toen er ooit eens twee collega's op het werk zonder boe of ba en zonder aanleiding zomaar op de man af vroegen of ik 'het' kon, nu heb ik ondertussen twee kinderen en is het wel duidelijk dat ik 'het' kan, aan iemand met een bril vraag je toch ook niet of hij of zij 'het' kan?! Je kan het echt zo gek niet bedenken. Of zoals deze week nog, toen een vrouw zomaar en nogal lomp vroeg 'ziej gie gehandicapt'? Ik dacht achteraf nog ik had beter gezegd ' nink e gie?' Wat voor een vraag is dat nu, als je ziet dat iemand in een rolstoel zit. Het gezicht van m'n buurman die me vergezelde was goud waard! En sorry maar het woord 'gehandicapt' ik kan dat echt niet horen hé ... m'n haar komt recht als ik dat woord hoor gehandicapt dat klinkt zo ...'gehandicapt'! Gelukkig ben ik in die 37 jaar dat ik met een 'beperking' door het leven ga al een beetje bestand tegen de uitspraken van sommige mensen 'zonder beperking' alhoewel ik me soms eens af vraag wie er hier nu eigenlijk 'de grootste beperking' heeft. Ik vraag me af of er 'mensen met een beperking' of mensen 'zonder beperking' die m'n blog lezen ook soms te maken hebben met zo van die uitspraken ik ben benieuwd!
#Enjoy Your Life !!
