Hoe vullen ze nu eigenlijk die baclofenpomp?

Dinsdag reed ik met m'n mini richting Zottegem. M'n nieuwe pomp moest voor de eerste keer gevuld worden. Tot over enkele jaren reed ik om m'n pomp te vullen naar Leuven, die pomp vullen is 5 minuten werk, dus zat ik vier uur in de auto om gewoon m'n pomp te vullen. Aangezien m'n revalidatie arts bepaalde dagen in het 'AZ Zottegem' zit ga ik sinds ik kinderen heb naar daar, in een uur sta ik van bij mij thuis in Zottegem, dus het is een pak dichter dan Leuven. En nog een voordeel, in Zottegem gaat alles veel vlotter, geen leger stagairs die je maar blijven dezelfde vragen stellen zo precies of het is de eerste keer dat ze je zien en waar ik me serieus de vraag stel of die stagairs m'n dosier gelezen hebben. En het beste van al, in Zottegem ook geen stagairs die de pomp moeten aanprikken. Keer op keer was het hetzelfde, tien keer opnieuw proberen te prikken om dan uiteindelijk de arts er te moeten bij halen. Tja, k'weet het ik kom waarschijnlijk over als iemand die niet zo voor stagairs is, het is helemaal niet zo, maar ik kom al van sinds ik geboren ben in ziekenhuizen en op den duur heb je het wel gehad met al dat geprobeer en geklungel. Dus in Zottegem geen stress omdat je vaststond op de ring in Brussel, geen tien keer aanprikken en nog een groot voordeel meestal sta ik om vier uur terug aan school om de kids af te halen, dus iedereen blij! Hoe gaat dat nu eigenlijk juist in z'n werk die 'baclofenpomp vullen'?

 De baclofenpomp word uitgelezen.

 De ampullen Lioresal (baclofen) worden opgetrokken in een spuit.

Alles word ontsmet en de pomp word aangeprikt, de pomp zit onderhuids dus is het soms zoeken achter het gaatje in de vulpoort, eens ze in de pomp zelf zitten voel je daar niets meer van.

Het restje baclofen die nog in de pomp zit word geaspireerd.

De nieuwe dosis baclofen word ingespoten.

Normaal gezien kan ik met een net gevulde pomp drie à vier maanden verder, het is te zien hoeveel ik m'n dosis verhoog of verlaag en hoeveel shots ik met m'n programmator bij geef. Het is niet voor niets dat m'n kinderen zeggen ' mama moet medicamentjes tanken', ik moet wel degelijk om de zoveel tijd bijtanken. Voila, nu hebben jullie een idee over wat ik het heb als jullie op m'n status op FB zien staan dat ik m'n pomp laat vullen. Geniet van het weekend en van elkaar!

#Enjoy Your Life !!

Mooi recht ...

Zoals ik in m'n vorige blogpost al vertelde kan ik al redelijk goed 'alleen rechtstaan'. Niet meer voorover gebogen maar mooi recht. Ik ben daar heel blij mee want ik heb maanden naar dat 'rechtstaan' toe gewerkt, met bloed, zweet en tranen zoals ze zeggen. Vorige week maandag wou ik m'n 'mooi rechtstaan' eens toepassen in het dagelijks leven, ik wou iets uit de kast halen en dacht ik zal eens mooi rechtstaan, het was volle concentratie, bilspieren aanspannen, buikspieren aanspannen, kniën strekken, schouders recht en hoofd recht, daar stond ik,  in m'n garage voor m'n kast, preus gelijk een gieter en mooi recht! Tot het plots mis gaat, het moment dat ik m'n arm ophef om iets uit de kast te nemen verlies ik m'n evenwicht, en voor ik het wist lag ik op de grond. Pijn, ongelofelijke pijn, m'n rechterbeen zit onder m'n zitvlak geplooid, vreselijke pijn, m'n rechter knie en m'n linker heup, om nog maar te zwijgen van de plaats rond m'n katheter. Als ik wat bekomen ben probeer ik uit m'n nogal hagelijke positie te geraken maar ik geraak langs geen kanten in m'n rolstoel. Damn, ik ben echt gefrustreerd, zo'n plantrekker gelijk ik geraakt niet meer in haar rolstoel! Er zit niets anders op dan een berichtje te sturen naar Annelies van de thuisverpleging. Ik stuur haar eerst voorzichtig de vraag of ze thuis is, want ik vraag echt niet graag hulp hé en vooral niet als ik iemand op het verkeerde moment om hulp zou vragen. Gelukkig voor mij stuurde ze terug dat ze thuis was, en binnen de minuut stond ze daar, m'n reddende engel! Ik had het alleszins gekunnen om m'n week alweer goed in te zetten. Ik was er helemaal ondersteboven van, en ik was verschrikkelijk ongerust over m'n katheter, als ik morgen spasmenvrij wakker word dan is alles ok denk ik bij mezelf. Gelukkig geen spasmes op dinsdag! Deze post is in stukken geschreven, ondertussen zijn we alweer een week verder, dus m'n valpartij is ondertussen al twee weken geleden, en gelukkig ben ik en vooral m'n pomp en katheter helemaal in orde. In m'n revalidatie gebeurd er niet veel, daarmee bedoel ik niets spectaculair. Ik maak iedere dag vooruitgang maar niets spectaculair. Mooi rechtop stappen zit er nog altijd niet in, ik ben er soms door gefrustreerd, ik kan nu perfect rechtstaan maar een stap vooruit zetten lukt niet, tenzij Ik met m'n neus naar de grond sta en met m'n benen wijd open om m'n evenwicht te houden, dan kan ik 'stappen' voor hoever je het stappen kunt noemen, het is goed voor korte afstanden binnen in huis want voor m'n rug is het verre van goed. Maar goed, ik ga iedere dag vooruit, het is miniem maar zolang ik blijf vooruit gaan is het goed. 

#Enjoy Your Life!