M'n oudste kwam onlangs beneden mama ik heb je blog gelezen waarom schrijf je nooit meer?" Tja goeie vraag kind "ik zal hem weg doen van het net". Er volgt een verontwaardiging van haar kant als ik ook nog zeg dat ik m'n instagram naam 'girlwithabellygift' ook zal veranderen naar m'n gewone naam is de verontwaardiging nog groter. "allé mama jij bent gewoon 'girlwithabellygift' je mag dat echt niet doen. Ok ik laat alles nog wat zoals het is mompel ik om ervan af te zijn. Kort daarop krijg ik een Whatsapp van iemand "wat is de link van je blog weer?" Ik stuur de link door met de mededeling dat ik eigenlijk niet meer schrijf. Ik open de link van m'n blog zelf nog eens amai de tijd vliegt voorbij m'n laatste schrijfsel dateert van 6 februari 2021. We zaten nog te midden van de corona crisis. Ik had zowieso al langer moeite met het schrijven. Ik had van alles in m'n hoofd om te schrijven maar het geraakte nooit op m'n blog. Toen ik hier begon te bloggen moest dat eruit je weet wel want schrijven helpt en ik schreef dan een volledige blogpost in een half uur recht uit het hart. De laatste keren dat ik iets schreef was het hele teksten typen en weer weg wissen. Ik was uren bezig om uiteindelijk dan niet op publiceren te drukken. En dan kwamen we in 'de corona crisis' hoe langer we erin zaten hoe oprecht triestiger ik werd. Ik stond op met de krop in de keel en ging ermee slapen het was een gevoel die er was en die ik niet weg kreeg. Mensen die ik graag zag hadden plots een hele andere visie dan dat ik van hen verwacht had. Iedereen permitteerde het zich plots om zomaar hun mening op een niet al te zachtaardige manier eruit te smijten. Het gezaag over de lockdowns, de voor en tegenstanders van het corona vaccin echt het leek alsof ik veel te gevoelig geworden was voor deze wereld. Waarom hebben sommige mensen zoveel moeite om gewoon te doen wat ze moeten doen en waarom is lief zijn voor elkaar plots niet meer aan de orde? En dan had je m'n laatste post 1996 het jaar dat mémé en pépé zeiden wat is een jaar op een mensen leven. De post die niet bij iedereen in goede aarde viel. Dat niet iedereen leest wat jij bedoelt dat was met deze post duidelijk. De krop in m'n keel werd alleen maar groter. Dat je van iedere situatie het beste moet proberen te maken voor sommige lezers was deze boodschap niet duidelijk. Sommigen vonden dat ik mijn situatie toen vergeleek met de situatie van de jeugd in corona terwijl ik helemaal niet vergeleek maar iets wou aantonen. Aantonen dat je in een 'niet leuke periode' beter er het beste kunt van maken je kan er toch niets aan veranderen. Iemand die mij kent van dichtbij gaf zelfs als commentaar dat ik toen tenminste perspectief had en de jeugd in corona geen perspectief had. Midden in m'n pubertijd 3 jaar aan één stuk in het ziekenhuis van de éne operatie naar de andere en niet weten wanneer en vooral in welke toestand ik naar huis zal gaan? Say what?? Naar aanleiding van die zelfde blogpost ontaarde een gewoon gesprek plots in een woordenwisseling toen ik aanhaalde dat ook ik m'n 100 dagen moest missen, van studierichting moest veranderen zelfs m'n droom om als verpleegster te studeren moest opbergen en dat er daar geen haan naar kraaide ze als antwoordt gaf "maar ja van jou is dat anders "hoezo van mij is dat anders? Omdat ik met een beperking geboren ben is dat anders? Maar echt ik had het zo gehad, is dat hoe mensen denken over iemand met een beperking? Voor het minste dat ik doe komen mensen bij me staan en zijn ze daar met hun 'respect' als er een plaatje op Facebook circuleert met als tekst 'van mensen met een beperking kun je veel leren' word ik een paar keer getagd maar als ik dan een blogpost schrijf en mensen wil helpen door een moeilijke periode te geraken waar 'iedereen' in hetzelfde schuitje zit dan krijg ik de wind van voren. Girlwithabellygift haalde geen energie uit haar schrijfsel. Integendeel. Maar kijk na bijna 1,5 jaar doet het toch nog eens deugd om het verdriet van toen er nog uit te gooien ;o) en doe ik een poging om weer te schrijven. Tenslotte ontstond m'n blog eigenlijk voor mezelf om alles van me af te schrijven. Ik moet me vooral optrekken aan iedereen die wel positief reageerde dat waren er eigenlijk veel meer dan de negatieve. Bedankt aan m'n lieve trouwe blog lezers!
