Hoera !!

Toen ik maandag en Dinsdag onder de NMR scanner ging viel m'n pomp telkens uit. Normaal start zo'n pomp vanzelf weer op maar voor de zekerheid ging ik nog langs bij m'n revalidatie arts, om zeker te zijn dat dat ding weer in gang geschoten was. Want ik ben zo één, als er iets kan mislopen loopt het mis. Maar gelukkig m'n pomp was inderdaad weer vanzelf opgestart. Als ik bij m'n revalidatie arts zit heb ik alle moeite van de wereld om m'n tranen te bedwingen. Het gaat echt niet goed met me. Het is zo frustrerend als je voelt dat je iedere dag iets minder kunt. Vooral als er niet echt een oorzaak is. Ik vraag me steeds af hoe het komt dat het de laatste 10 jaar zo goed ging en nu plots minder. Maar daar heeft niemand een antwoord op. Als ik naar huis rij rollen de tranen over m'n wangen. Ik neem me voor om gewoon te luisteren naar m'n lichaam en weer meer m'n rolstoel te gebruiken en terug door het leven te gaan in m'n rolstoel. Voorlopig heb ik niet echt een betere optie en als ik in m'n rolstoel zit heb ik duidelijk minder spanning in m'n spieren. OK! Ik sluit een deal met mezelf, terug door het leven in m'n rolstoel. En vooral voor m'n moraal zal het beter zijn, want ik moet toe geven de ene dag zo goed als alles kunnen en de andere niets is niet simpel om alles positief in het kopje te houden. 

De volgende morgen kom ik wakker met een heel raar gevoel! Ik voel me precies beter, m'n spieren voelen veel losser aan. Ik ben benieuwd ik kan het pas echt weten als de kiné komt en m'n spieren rekt. Amai! We staan allebei perplex, m'n gevoel klopt het gaat echt goed. Het verschil is gigantisch! Ik kan gewoon zelf m'n vingers strekken, ik zou overdrijven als ik zou zeggen dat ik m'n benen in m'n nek kan leggen maar ze zijn echt soepel. Zo'n gigantisch verschil! Ik kan het amper geloven, ik neem vlug een paar foto's voor het geval het morgen alweer voorbij zou zijn. Ik ben de rest van de dag helemaal onder de indruk, ik ben echt zo goed als spasticiteit vrij! Maar hoe komt het? Ik bel m'n revalidatie arts om er met haar over te spreken. Volgens mij is er maar één verklaring en komt het doordat m'n pomp onder de scanner her opgestart werd. Ik werd gereset. In ieder geval ik weet met mezelf geen blijf! Het is heel verwarrend allemaal. M'n emotie's gaan alle kanten uit. Ik ben heel blij maar ik ben ook bang. Bang dat het plots weer gedaan zal zijn. Het verschil is zo groot dat ik het bijna niet kan geloven dat ik terug zo goed ben! Ik probeer nu dag per dag ervan te genieten en ik probeer, ik zeg wel probeer niet te denken aan dat het weer mis kan gaan. Ik zit ondertussen al aan dag 4 dat het perfect gaat, HOERA !!! 

#Enjoy Your Life !!