Een welgemeende

Dinsdag reed ik met m'n mini en in het gezelschap van m'n moeder richting Leuven. Ik werd verwacht bij Prof. Nuttin om nog eens het probleem van m'n baclofenpomp te bekijken.  Zoals bij iedere consultatie werd m'n pomp uitgelezen om de juiste gegevens in m'n dossier te zetten.

De Prof. en ik hebben nog eens alle problemen op een rijtje gezet. Voor ik vertrok wist ik dat we het gingen hebben over een nieuwe pomp, maar ik had niet verwacht dat de katheter er ook terug uit zou moeten. Het was een klop van de hamer, ik zat daar als een geslagen hond, wat moet je dan zeggen? Ik probeer nog met 'kan het niet met alleen de pomp?' In m'n binnenste smeekte ik voor alstublieft niet weer die katheter. Ik ben er helemaal ondersteboven van, ik voel de tranen komen, de onmacht, de miserie van nog geen 2 jaar geleden van m'n ruggenmerg die niet meer dicht groeide en de infectie's die maar bleven komen. Daar gaat m'n voorop gestelde eis van s'morgens binnen en s'avonds buiten om infectie's te vermijden. Eens ik door de eerste onmacht ben besef ik dat hij gelijk heeft, het heeft geen zin om nu de pomp te doen en een maand later terug de katheter, als het dan toch moet dan misschien beter alles in één keer. M'n emotie's worden serieus op de proef gesteld de laatste weken. Na lang twijfelen ging ik akkoord met een nieuwe pomp, langzamerhand trok ik me op aan het feit dat een nieuwe pomp niet zo erg was, zolang ze maar niet weer aan m'n ruggenmerg moesten zijn ... Godverdomme ! En daar zaten we weer in de cafetaria, mama en ik voor de zoveelste keer te snotteren. 

 'Welgemeende' van Flip Kowlier zal weer van pas komen, ik draaide het zot toen ik een jaar of 17 was, ik zie me daar nog liggen in Pellenberg met m'n afgeschoren kopje en in m'n disc man steevast een CD'tje van Flip. Een keer goed mee zingen en ik kon er weer tegen!

Achteraf ging ik nog op bezoek naar de ziekenhuisschool. Het was een blij weerzien !!

En weg waren we, met de mini vlotjes voor de avond drukte naar huis waar ik nog op tijd was om twee enthousiaste kids van t'school te halen. s'Avonds vertel ik aan hen dat mama terug naar het ziekenhuis moet na de kerstvakantie. Rosalie vraagt of het naar dat 'ver ziekenhuis' is. Ja zeg ik, en ze roepen allebei 'Joepie wij gaan daar graag, dan kunnen we op de roltrap'! Allez vooruit, ik ben blij dat ze alleen goeie herinneringen hebben aan Gasthuisberg. 

#Enjoy Your Life