Emotie's

Maandag belde ik m'n revalidatie arts met de woorden 'voor het ogenblik ben ik emotioneel op, ik kan niet meer'. Het gebeurt nog wel eens dat ik eventjes minder moed heb, maar meestal na een nachtje goed slapen kan ik er terug tegen aan. Toen ik vorige week dinsdag wakker werd van de hevige spasmes en toen het op woensdag duidelijk was dat het weer van dat was verloor ik alle moed. Ik lag weeral in een bolletje in bed. En met pijn die bijna niet te houden is. En dit nadat ik 2 weken bijna te goed was. De emotie's die van het éne uiterste in het andere gaan, de euforie van 'yes het gaat goed' en dan het verdriet van ' godverdomme' het doet wat met een mens. En dit keer heeft het blijkbaar veel gedaan. Ik zit met zoveel in m'n hoofd. En moest ik nu helemaal alleen zijn en alleen maar aan mezelf moeten denken dat zou ook al schelen. Dan zou ik me tussen het 'in een bolletje liggen' en 'de pijn' geen zorgen moeten maken over het huishouden en de kids en over het feit dat het ook nog herfstvakantie is en dat ik van alles gepland had, want ah ja, het ging weer goed bijna te goed! Het verschil is veel te groot het is van 'heel veel kunnen' naar 'helemaal niets meer kunnen'. Een gulden middenweg of beter gezegd de weg van een 'klein beetje minder' zijn is er precies niet. Vrijdag, zaterdag en zondag gaat het echt slecht, ik stuur een berichtje naar M. m'n kinésist, hij is niet m'n vaste kiné hij is ééntje voor als het niet goed gaat voor als ik eens in nood zit en om de weekends te overbruggen. Want op zulke slechte dagen is twee dagen geen kiné de hel. Eens goed die spieren rekken, op het moment zelf doet het niet echt deugd maar achteraf is de pijn veel minder. Ik ben die mens zo dankbaar, dankbaar omdat hij een uurtje van z'n zondag op offerd om mij minder pijn te bezorgen. En hoera, in de namiddag stuur ik hem een berichtje om te zeggen dat ik in m'n rolstoel in het zonnetje zit! Veel beter dan verkrampt in bed. Ook ons gesprek tijdens het rekken heeft ervoor gezorgd dat ik alles eens mooi terug op een rijtje kan zetten. Maandag belde ik m'n revalidatie arts om te vragen of ze die pomp eens handmatig zou willen afzetten en terug aan zetten, aangezien ik drie weken geleden plots zo goed was na het nemen van een scan en dat het waarschijnlijk te wijten was aan de heropstart van die pomp, ben ik benieuwd of het dit keer ook zal helpen. En dan is dat ook weer een zorg minder als ik zou weten of het al dan niet van de pomp komt. Maandag kwam er iemand van Medtronic langs om m'n pomp een half uurtje stil te leggen.

Nu zijn we 48u  verder en vandaag is het duidelijk beter, de blijdschap die ik had toen het 3 weken geleden plots beter ging is er niet, ik ben blij dat het beter gaat maar de angst voor terug veel minder is te groot. Wordt vervolgd.    

#Enjoy Your Life