Het boek 'Life on sneakers' van Evi Reneaux

Zondag. Het gebeurd niet veel dat ik me op zondag morgen al in m'n staanapparaat wurm (Ik blogde hier al eens over dat staanapparaat). Twee vliegen in een klap 'spieren rekken' en 'bloggen' want ik heb het één en ander dat ik jullie wil vertellen. Vorige week werd m'n dosis met 5% verlaagd, en ik heb de indruk dat ik tijdens het oefenen met de kiné iets minder last heb van m'n longen. Vrijdag gebeurde het eindelijk, ik geraakte op eigen kracht recht, zonder  been strekkers, zonder corset, zonder gefixeerd bekken, gewoon op eigen kracht recht! Het is natuurlijk niet dat ik op m'n dode gemak vlotjes recht sta, met heel veel inspanning en de nodige tips van m'n kiné slaag ik erin recht te staan, knieën strekken, heupen strekken, buik en rugspieren aanspannen, schouders en hoofd recht, helemaal 'on my own'!! Hebben jullie er eigenlijk al eens bij stil gestaan hoeveel spieren je moet aanspannen om recht te staan? Ha! Natuurlijk niet, want iets die vanzelfsprekend is daar sta je niet bij stil. Ik ben er bijlange nog niet maar het is het begin van. Geef toe beter dan dat kon m'n weekend niet starten! 

Een maand of zes geleden had ik een babbel met Sylvie de vrouw van m'n 'nood' kinesist, je weet wel die die me al een paar keer een zwaar weekend hielp overbruggen en me minder pijn bezorgde. En onze kids zitten samen op school. 'Waarom begin je geen blog'? vroeg ze me, 'het zal je deugd doen alles van je afschrijven en ondertussen heb je een bezigheid in je staanapparaat'. Bwa, ik wist het zo precies niet, en eerlijk gezegd ik kende daar eigenlijk niets van, van dat bloggen. Sylvie raadde me aan het blogboek van Kelly Deriemaecker  eens te lezen, na het lezen van dat boek besloot ik me toch aan het bloggen te wagen. Ik had geluk Sylvie blogt al jaren en ze was meer dan eens m'n hulplijn bij het opstarten van m'n blog. In het blogboek had ik gelezen dat je inspiratie kon halen uit andere blogs. Het probleem was, de blogs waar ik op kwam waren wel leuk om te lezen maar echt inspiratie kon ik er niet uithalen. Er zijn heel veel bloggers die het hebben over 'lopen' of 'hun drukke job' of over 'voeding' maar ik was meer op zoek naar blogs van mensen die net als ik al het één en ander mee gemaakt hebben op medisch vlak. Zo kwam ik via Sylvie op enkele voor mij interessante blogs, oa. die van Evi, beter gekend als Rue No en over die straffe madam wil ik het nu hebben. 

*Evi, huppelde op high heels van meeting naar meeting, ze voelde haar belangrijk en reed s'avonds in haar bedrijfswagen richting huis om haar daar een voorbeeld mama te wanen. Tot op 1 juli 2013 het leven van Evi voorgoed veranderde, geen deadlines meer, gedaan met schouderklopjes, het leven zoals ze gekend had was voorbij en haar beste vriend werd haar ziekenhuisbed. 

Evi schreef een boek en gisteren had ik de eer om bij haar boekvoorstelling te mogen zijn. Het werd geen saaie lezing maar we mochten 'life on sneakers' mee beleven. Sylvie en ik reden richting Tielrode naar B&B De Arck waar het boek werd voorgesteld. Ik was een beetje zenuwachtig, ergens gaan met een rolstoel zorgt altijd voor een paar onvoorziene obstakels, trapjes, steile hellingen, de rolstoel in en uit de auto laden, af en toe hulp nodig hebben en ik wou Sylvie niet tot last zijn. En ook de ontmoeting met Evi vond ik spannend, ik had met haar wel al een paar keer gechat en ik kende haar wel 'virtueel', maar vandaag zou ik haar in het echt ontmoeten! In de b&b waren er vijf kamers mooi aangekleed oa. met mooie foto's van Elke, de eerste kamer was 'onmacht', er stond een scherm waar er fragmenten van het boek en foto's van Evi op verschenen en er weerklonken teksten uit het boek die door Evi voorgelezen werden. En eerlijk gezegd 'toen ik daar in die kamer stond te luisteren kon je zo de 'onmacht' voelen, de haren op m'n armen kwamen overeind en ik moest eens serieus slikken. De tweede kamer was 'verdriet', de derde 'hoop', de vierde 'aanvaarding' en de vijfde 'dankbaarheid'. achteraf gezien moest ik helemaal niet zenuwachtig zijn! Zo een lieve warme en sympathieke vrouw die Evi! En voor Sylvie was m'n rolstoel helemaal geen probleem, integendeel we hebben goed gelachen toen ze me 'berg omhoog' moest duwen! Ik had een hele mooie namiddag en mocht nog andere bloggers dat ik volg in het 'echt' leren kennen. En ook Sylvie leerde ik nog beter kennen, tot ons volgende uitstapje Sylvie ;o)? We reden met een warm gevoel naar huis popelend om te lezen in dat aangrijpend maar inspirerend boek. Aangezien ik met een 'door de griep gevelde vijfjarige' zit heb ik nog niet helemaal het boek uitgelezen, maar hetgeen ik gelezen heb was met de krop in de keel, ik herken zoveel, het lijkt soms over mezelf te gaan. 

*Wat als jij morgen opstaat en je niet meer kan doen wat je altijd al deed? Heb jij een plan B?

Dat is een vraag dat Evi stelt in haar boek. En eerlijk hoeveel keer dat ik al bij mezelf gedacht heb 'mo vent toch', als ik mensen hoor klagen over onnozelheden ... als ik 'niet beperkte' mensen soms bezig zie en hoor dan vraag ik me dat ook af. Chapeau Evi en vooral een hele grote 'dank u wel' dat ik erbij mocht zijn! O ja, voor wie Evi beter wil leren kennen of haar boek wil kopen dat kan hier.

* Uit het boek 'Life on sneakers'.

#Enjoy Your Life !!